Felix Martin Julius Steiner (ur. 23 maja 1896 w Stołupianach, Prusy
Wschodnie – zm. 12 maja 1966 w Monachium) - niemiecki wojskowy - kapitan
Reichswehry, SS-Obergruppenführer i generał Waffen-SS.
W marcu 1914 roku zaciągnął się do armii pruskiej jako kadet. W listopadzie 1914 został ciężko ranny, w 1915 otrzymał awans na podporucznika. Walczył na froncie wschodnim i zachodnim, w październiku 1918 roku awansował na porucznika. Po zakończeniu wojny wstąpił do wschodniopruskiego Freikorpsu. W 1921 roku powrócił do Reichswehery, gdzie pozostał do 1933 roku, kończąc karierę w stopniu kapitana. W 1935 roku został członkiem SS-Verfügungstruppe, będącej prekursorem Wafen-SS. W 1936 uzyskał stopień SS-Standartenführera. Podczas kampanii wrześniowej dowodził pułkiem SS „Deutschland” (w składzie Dywizji Pancernej „Kempf”), walczył m. in. pod Mławą i Modlinem; później na tym samym stanowisku brał udział w kampanii francuskiej 1940 roku. Za zasługi podczas zdobywania wyspy Walcheren w Holandii został w sierpniu 1940 roku odznaczony Krzyżem Rycerskim. W listopadzie 1940 awansowany na SS-Brigadeführera i generała majora Waffen-SS, a wkrótce później Himmler powierzył mu stworzenie i dowodzenie ochotniczą Dywizją SS „Wiking”.
Za sukcesy w dowodzeniu dywizją, w styczniu 1942 roku awansowany na SS-Gruppenführera, a w grudniu tego samego roku odznaczony Liśćmi Dębu do Krzyża Rycerskiego. W 1943 został dowódcą III Germańskiego Korpusu Pancernego SS. W lipcu 1943 awansował do stopnia SS-Obergruppenführera i generała Waffen-SS. Za dowodzenie korpusem został w sierpniu 1944 odznaczony Mieczami do Krzyża Rycerskiego. W październiku 1944 ciężko zachorował na żółtaczkę, a po wyzdrowieniu, 28 stycznia 1945 roku objął dowodzenie 11 Armii Pancernej SS, która była częścią Grupy Armii Wisła. W końcu kwietnia został mianowany przez Hitlera na dowódcę Grupy Armii Steiner i otrzymał rozkaz przyjścia na odsiecz okrążonemu Berlinowi. Wobec braku praktycznych możliwości wykonania rozkazu, odmówił jego wykonania i 27 kwietnia został zwolniony z dowodzenia. 3 maja 1945 dostał się do niewoli amerykańskiej. Podczas procesów norymberskich został oczyszczony z zarzutów zbrodni wojennych i zwolniony z więzienia w 1948 roku. Po wojnie napisał kilka książek dotyczących II wojny światowej w tym własne wspomnienia.
Felix Steiner
W marcu 1914 roku zaciągnął się do armii pruskiej jako kadet. W listopadzie 1914 został ciężko ranny, w 1915 otrzymał awans na podporucznika. Walczył na froncie wschodnim i zachodnim, w październiku 1918 roku awansował na porucznika. Po zakończeniu wojny wstąpił do wschodniopruskiego Freikorpsu. W 1921 roku powrócił do Reichswehery, gdzie pozostał do 1933 roku, kończąc karierę w stopniu kapitana. W 1935 roku został członkiem SS-Verfügungstruppe, będącej prekursorem Wafen-SS. W 1936 uzyskał stopień SS-Standartenführera. Podczas kampanii wrześniowej dowodził pułkiem SS „Deutschland” (w składzie Dywizji Pancernej „Kempf”), walczył m. in. pod Mławą i Modlinem; później na tym samym stanowisku brał udział w kampanii francuskiej 1940 roku. Za zasługi podczas zdobywania wyspy Walcheren w Holandii został w sierpniu 1940 roku odznaczony Krzyżem Rycerskim. W listopadzie 1940 awansowany na SS-Brigadeführera i generała majora Waffen-SS, a wkrótce później Himmler powierzył mu stworzenie i dowodzenie ochotniczą Dywizją SS „Wiking”.
Za sukcesy w dowodzeniu dywizją, w styczniu 1942 roku awansowany na SS-Gruppenführera, a w grudniu tego samego roku odznaczony Liśćmi Dębu do Krzyża Rycerskiego. W 1943 został dowódcą III Germańskiego Korpusu Pancernego SS. W lipcu 1943 awansował do stopnia SS-Obergruppenführera i generała Waffen-SS. Za dowodzenie korpusem został w sierpniu 1944 odznaczony Mieczami do Krzyża Rycerskiego. W październiku 1944 ciężko zachorował na żółtaczkę, a po wyzdrowieniu, 28 stycznia 1945 roku objął dowodzenie 11 Armii Pancernej SS, która była częścią Grupy Armii Wisła. W końcu kwietnia został mianowany przez Hitlera na dowódcę Grupy Armii Steiner i otrzymał rozkaz przyjścia na odsiecz okrążonemu Berlinowi. Wobec braku praktycznych możliwości wykonania rozkazu, odmówił jego wykonania i 27 kwietnia został zwolniony z dowodzenia. 3 maja 1945 dostał się do niewoli amerykańskiej. Podczas procesów norymberskich został oczyszczony z zarzutów zbrodni wojennych i zwolniony z więzienia w 1948 roku. Po wojnie napisał kilka książek dotyczących II wojny światowej w tym własne wspomnienia.
Bibliografia:
Lexikon der Wehrmacht: Gordon Williamson, Malcolm McGregor German commanders of World War
II.: Waffen-SS, Luftwaffe & Navy Wyd. Osprey Publishing, Oksford
2006, str. 11-12, ISBN 1-84176-597-X
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz